Na 6.000 v.Chr. tot heden neemt het totaal met een factor duizend toe. Twee processen zijn verantwoordelijk voor deze bevolkingsexplosie. Het eerste t.g.v. de agrarische revolutie begint zo'n acht à zeven millennia geleden en is verantwoordelijk voor een toename met een factor honderd tot 600 miljoen rond 1600 A.D. Dit proces wordt in bovenstaande en volgende figuren aangegeven met een groene kleur.
In de figuur 'Crisis en Renaissance' wordt een gedeelte van deze agrarische periode in beeld gebracht. De aantallen jagers en verzamelaars zijn verhoudingsgewijs zo gering geworden dat zij beneden het getoonde logaritmische verticale bereik terecht zijn gekomen. Opmerkelijk is de mogelijke daling van de wereldbevolking aan het begin van het eerste millennium. Het jaar 1 mag zich in een warme belangstelling van de Westerse demografen verheugen met negen bepalingen. De spreiding in de resultaten is navenant en loopt van de 150 tot 400 miljoen. Onduidelijk blijft of na het jaar 1 een grote terugval heeft plaats gevonden of dat de voorafgaande groeiperiode geleidelijk overgaat in een constante ontwikkeling. De meeste data in deze periode zijn door slechts twee groepen verkregen en grote systematische fouten kunnen niet worden uitgesloten. Het in het oog springende feit echter, ondanks deze onzekerheden, is het constant blijven van de wereldbevolking in het grootste deel van het eerste millennium van het Christendom. Bedenk echter, o lezer, dat Azië ongeveer 60% van de wereldbevolking bevat in de getoonde jaren en Europa minder dan 20%. Rond 1500 wordt de bevolkingscurve weer bereikt en zet de exponentiële groei zich voort.

De meest recente exponentiële sprong voorwaarts wordt in nevenstaande figuur getoond. Het rode gebied is de bijdrage van de e-macht die geassocieerd kan worden met de "vooruitgang", met de toename van onze kennis van de natuur en de daarmee gepaard gaande technologische veranderingen. De som van beide exponentiële functies beschrijft de data uitstekend en rond 1880 zijn de bijdragen van elk afzonderlijk ongeveer 0,7 miljard. In de eerste helft van de twintigste eeuw stijgt het totaal minder snel dan de som van beide e-machten. De litanie (van Dale: lange,eentonige opsomming) van de reeks van oorzaken, die tot deze verminderde snelheid van de bevolkingsexplosie leiden, luidt: Koloniale uitbuiting op diverse continenten, een stagnerend en machteloos China, de eerste wereldoorlog, de Spaanse griep, de heerschappij van Mussolini, Stalin, Hitler en Franco in Europa en de Japanse expansie drang in het Verre Oosten. Na de tweede wereldoorlog zet een versnelde groei in en omstreeks 1980 wordt de bevolkingscurve weer ingehaald. In 2016 is de wereldbevolking gestegen tot 7,4 miljard en de bijdrage van de groene curve is verminderd tot 10%. De constanten die het verloop van de exponentiële functies van t bepalen, b en c, en r en s zijn zo gekozen dat de toename t.g.v. de agrarische revolutie in het zesde millennium v. Chr., de lage waarde in het jaar 1 en de data van 1600 en 2000 goed beschreven worden.

Een duidelijke afwijking van het exponentiële verloop wordt door het US Census Bureau voorspeld voor de eerste helft van de eenentwintigste eeuw. De voorbode van deze verandering diende zich reeds aan in het midden van de zestiger jaren van de vorige eeuw. De onderstaande figuur toont zowel de jaarlijkse procentuele groei (cirkels en linker verticale lineaire schaal in procenten) als het aantal mensen op aarde (sterren en rechter logaritmische schaal in miljarden) voor de periode 1950 - 2050. Na de tweede wereldoorlog stijgt de groei snel tot 2% in 1958. De periode van de "Grote Sprong Voorwaarts" in China van 1958 tot 1962 met zijn tientallen miljoenen slachtoffers heeft de jaarlijkse procentuele groei van de wereldbevolking voor enige jaren meetbaar doen afnemen naar 1,3% als dieptepunt. Kort daarna, in de tweede helft van de zestiger jaren wordt een maximum van ongeveer 2,1% bereikt, dan zet een daling in. Deze daling is het gevolg van de vermindering van het aantal levend geboren kinderen per vrouw naar een gemiddelde van drie in 2000. Deze vermindering werd mogelijk dankzij de verspreiding en het gebruik op ruime schaal van anticonceptiemiddelen, waaronder de pil. In het getoonde scenario [4] wordt aangenomen dat dit gemiddelde nog verder daalt en wel naar twee in 2050.