"Lessen uit de geschiedenis van de aarde"

De onderstaande figuur toont de zeeniveaus uit heden en verleden als functie van de gemiddelde wereld temperatuur. In het Eoceen waren de concentraties ('parts per million') van de broeikasgassen in de atmosfeer en de daarmee samenhangende temperaturen zo hoog dat zich zelfs op Antarctica geen permanente ijsplaat kon ontwikkelen. Dientengevolge stond het zeeniveau - gecorrigeerd naar de huidige gemiddelde oceaan diepte van zo'n 3700 m - t.o.v. het heden zo'n 65 à 70 m hoger. De licht blauwe kromme verbindt dit punt via de Mid-Pliocene Warme Periode, de beide interglacialen het Eemien en het Holsteinien, en het Heden (A.D. 2015) met de gegevens van de laatste ijstijd (Last Glacial Maximum) en laat een totale daling van het zeeniveau zien van zo'n 200 m over een temperatuur interval van slechts 12° Celsius.

PawPlot - P.Duinker

Bron: "Climate sensitivity, sea level and atmospheric carbon dioxide, Hansen et al., 2013 . De tekst in de figuur en de titel zijn klikbaar en leiden naar meer informatie. Voor een website met de zeeniveau gegevens sinds 1880 klik hier en voor een video presentatie door J. Mitrovica "The Fingerprints of Sea Level Change" klik hier.

  De figuur geeft geen uitsluitsel over de vraag: Hoe lang duurt het voordat het ijs van Groenland en West-Antarctica gesmolten is t.g.v. de snel stijgende CO₂ concentraties in de atmosfeer en de daarmee gepaard gaande voorspelde temperatuurstijging in deze eeuw van (3±1)° Celsius? Rijst de zee gelijk op met de temperatuur of is er een vertraging van honderden of zelfs duizenden jaren? Gerelateerd aan deze vraag vermeld een rapport aan de Duitse regering uit 2006 het volgende over het smelten van het ijs na de laatste ijstijd:

From 15,000 to 10,000 years ago sea level rose by around 80m, an average of 1.6 m per century (Fairbanks, 1989). During some intervals rates of up to 5 m per century were reached (Clark et al., 2004).
These values cannot simply be applied to today’s situation. The ice sheets at that time were considerably larger, which means the melting regions on the margins were greater, allowing a greater flow of meltwater. In addition, due to Earth’s orbital cycles around the sun (Milankovich cycles; Ruddiman, 2000), the incoming solar radiation at high latitudes of the Northern Hemisphere was considerably stronger, a situation that cannot be directly compared with the global increase in greenhouse gas concentrations. These two factors suggest higher melting rates at the end of the ice age than during the present warming. The much slower warming at that time, by contrast, would suggest lower melting rates. In fact, the disappearance of ice sheets at that time for the most part kept pace with the gradual climate warming, so the assumption that ice masses would have melted significantly more rapidly with faster warming is quite plausible.

Zie voor de referenties in het bovenstaande citaat de WBGU publicatie. Op de volgende webpagina worden de voorspellingen getoond voor 2100 en 2300 van de zeeniveau's.