1980 - Metingen versus Natuurlijke Ruis - 2019

"The predicted CO₂ warming rises out of the 1σ noise level in the 1980's and the 2σ level in the 1990's" aldus Hansen et al. in 1981. De figuur toont dat deze uitspraak van bijna veertig jaar geleden schitterend is uitgekomen en dat sinds 1980 de land-oceaan metingen met 5σ het natuurlijke ruis niveau zijn ontstegen. De onafhankelijke ballon

PawPlot - P.Duinker

Bron: Climate Indicators NOAA/NCDR. De titel en bronnen zijn klikbaar en leiden naar de gegegevens en andere wetenswaardigheden. Klikken op de Hansen et al. verwijzingen leiden naar de oorspronkelijke publicaties. Voor een pdf-file van de figuur klik hier.

en satelliet metingen sinds 1958 (blauwe driehoeken in de figuur) vertonen een grote overeenstemming met de directe metingen en zij versterken de significantie van het waargenomen effect tot bijna 6σ. Dat één en ander toe te schrijven is aan een natuurlijke fluctuatie - grijs gearceerde gebieden - is dus uiterst onwaarschijnlijk geworden [1].

Voor het huidige decennium 2010 - 2019 is de verwachtingswaarde aangegeven met het rode vierkant. Deze waarde is ontleend aan een figuur uit een publicatie uit 2007 getiteld "Dangerous human-made interference with climate: a GISS modelE study". Het slot van deze publicatie luidt:

Our conclusion that global temperature is nearing the level of dangerous climate effects implies that little time remains to achieve the international cooperation needed to avoid widespread undesirable consequences. CO2 emissions are the critical issue, because a substantial fraction of these emissions remain in the atmosphere “forever”. The principal implication is that avoidance of dangerous climate change requires the bulk of coal and unconventional fossil fuel resources to be exploited only under condition that CO2 emissions are captured and sequestered.

De mogelijke gevolgen van de opwarming voor het stijgen van het zeeniveau en de levensduur van de Lage Landen klik hier voor een overzicht.

Opmerkingen
1. De berekende afwijking van de gecombineerde (land-oceaan en troposfeer) metingen t.o.v. natuurlijke variabiliteits hypothese voor de laatste achtendertg jaar resulteert in een chi-quadraat gelijk aan 42,7 voor vier vrijheidsgraden en dat komt overeen met een zeer kleine kans van 1,5 op de honderd millioen (1,5*10^-8). Anders gezegd: De natuurlijke variatie hypothese is met bijna 6 standaard afwijkingen verworpen. Met dank aan Dr. W. Metzger – een voormalige collega van de Radboud Universiteit te Nijmegen – voor zijn berekening in deze.